Moe zijn we allemaal wel eens, maar er zijn ook mensen die zó moe zijn dat ze zelfs niet de energie hebben om bijvoorbeeld te kunnen douchen.
Voor wie wordt deze theorie gebruikt
De theorie wordt met name gebruikt voor mensen met een handicap/functiebeperking of mensen met een chronische ziekte die lijden onder vermoeidheidsklachten. Te denken valt aan: MS, chronische pijn, vermoeidheid, POTS, diabetes, ADHD, reuma etc.
Door gebruik te maken van de theorie, oftewel de metafoor kunnen zij iemand anders beter laten begrijpen hoe het is om te leven met de de klachten die zij dagelijks ervaren.
Over de theorie
Christine Miserandino schreef in 2003 een essay met de naam ”The spoon theory”. Ze beschrijft hierin een gesprek met een vriendin van haar, die haar vraagt hoe het is om te leven met de chronische ziekte lupus. Bij het beantwoorden van die vraag geeft ze haar vriendin 12 lepels en vraagt haar dagelijkse activiteiten te benoemen en telkens 1 lepel weg te leggen. Dagelijkse activiteiten kunnen zijn; tandenpoetsen, ontbijten, douchen etc.
Mensen die moeten leven met een chronische ziekte moeten keuzes maken uit die activiteiten, zij hebben bijvoorbeeld maar 12 lepels tot hun beschikking. Als je merkt dat je slecht geslapen hebt kan dit je al lepels kosten. Ontbijten kost een lepel, maar niet ontbijten kan ook 1 of meerdere lepels kosten.
Als je niet ziek bent heb je oneindig veel lepels en hoef je niet eens na te denken hoeveel je er vandaag kunt gebruiken.
Bronnen: Wikipedia, bewust-zijn
